Το Πάσχα πλησιάζει και σε λίγες μέρες θα μπούμε στην τελευταία εβδομάδα μαθημάτων πριν τις διακοπές. Συνήθως αυτή η περίοδος στα σχολεία είναι γεμάτη κατασκευές και δημιουργικότητα. Κουνελάκια και κοτοπουλάκια κάνουν την εμφάνισή τους μαζί με αυγά κάθε… είδους! Γράφουμε καρτούλες, φτιάχνουμε καλαθάκια και γενικώς το κλίμα είναι πολύ γιορτινό. Φέτος, βέβαια, για δεύτερη χρονιά τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και καλούμαστε να μεταφέρουμε το κλίμα του Πάσχα μέσα από μία οθόνη. Η κούραση είναι πια εμφανής και νομίζω πως όλοι ανυπομονούμε για λίγες ημέρες ηρεμίας, χωρίς να περνάμε ώρες μπροστά στο webex και τους υπολογιστές μας. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας και να προσπαθήσουμε να μπούμε σε μια γιορταστική, αλλά και κατανυκτική διάθεση έστω και υπο αυτές τις συνθήκες.
Μία από τις αγαπημένες μου θεματικές, που νομίζω πως αρέσει πολύ και στα παιδιά όλων των ηλικιών, είναι να μαθαίνουμε στην τάξη για τα πασχαλινά έθιμα. Τόσο αυτά που είναι κοινά σε όλη την Ελλάδα (βλέπε βάψιμο αυγών, τσουρέκια κλπ.) όσο κι εκείνα που τηρούν σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως το κάψιμο του Ιούδα, οι Μπότηδες και τα Αερόστατα. Κάτι σχετικό, λοιπόν, θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας.
Είναι μία πρόταση διδασκαλίας στηριγμένη στο κείμενο “Τα κόκκινα αυγά” του Ξενόπουλου, που φιλοξενείται στο Ανθολόγιο της Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού. Ο συγγραφέας, που ήταν υπεύθυνος για τη στήλη της “Αλληλογραφίας” στο περιοδικό “Διάπλασις των Παίδων” απαντά σε έναν αναγνώστη για την προέλευση του εθίμου των κόκκινων αυγών. Το κείμενο είναι σχετικά μικρό, αλλά πλούσιο σε πληροφορίες και μπορεί να αποτελέσει μια ιδανική αφόρμηση για να γνωρίσουμε κι άλλα πασχαλινά έθιμα.
Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν την παρουσίασή μου με τη συγκεκριμένη πρόταση διδασκαλίας και να την αξιοποιήσετε ελεύθερα στις τάξεις σας!
Ελπίζω να σας αρέσει! Καλή δύναμη σε όλους 🙂
Αθηνά