Στη Γεωγραφία της ΣΤ’ Τάξης η τελευταία ενότητα είναι αφιερωμένη στις ηπείρους της γης, που προσεγγίζονται τόσο από γεωμορφολογική σκοπιά όσο και πολιτισμική. Είναι, θεωρώ, από τις πιο ενδιαφέρουσες ενότητες για τα παιδιά και μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για πολλές όμορφες δράσεις. Σήμερα θα σας δείξω κάποια πράγματα που κάναμε εμείς στην τάξη μας για την ενότητα της Αφρικής, ξεκινώντας από την ιστορία της Σι Λόντε, του κοριτσιού που βρήκε τη μουσική.
Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο βιβλίο του Μίλτου Πιστωφ, που αφηγείται μια περιπέτεια της μικρής ηρωίδας σε ένα χωριό της Αφρικής, το Αμπαγιόμι. Στο χωριό αυτό η μουσική και ο ρυθμός είναι παρόντες σε ο,τι κι αν κάνουν οι κάτοικοί του, είναι κομμάτι όλης τους της ζωής. Η γιαγιά της Σι Λόντε, η Μάχα, είναι υπεύθυνη να ξυπνά κάθε πρωί με το τύμπανό της όλο το χωριό, ώσπου μια μέρα εξαφανίζεται. Τότε το κορίτσι μπλέκεται σε μια τρελή περιπέτεια για να βρει τη χαμένη της γιαγιά, με όπλο τις γνώσεις και τις συμβουλές που της έχουν δώσει εκείνη και ο παππούς της.
Παίζοντας στη ζούγκλα, συναντά κάθε λογής ζώα, γλιτώνει ένα μικρό γοριλλάκι από την παγίδα των κυνηγών και κινδυνεύει να φαγωθεί από ένα τεράστιο λιοντάρι. Σκεπτόμενη εκείνη τη στιγμή οτι δε θα ξαναδεί ποτέ τη γιαγιά της, τραγουδά ένα θλιμμένο τραγούδι που μαγεύει και το φοβερό ζώο και όλα τα υπόλοιπα ζώα της ζούγκλας, αλλά και τα μαγικά πνεύματα, συμπεριλαμβανομένου και του πνεύματος της γιαγιάς της, που είχε πεθάνει. Η Σι Λόντε τη βλέπει μέσα από το τραγούδι της για μια τελευταία φορά και καταλαβαίνει οτι η μουσική ζει μέσα της. Έτσι, επιστρέφει στο Αμπαγιόμι για να πάρει ουσιαστικά τη θέση της γιαγιάς της και να επιστρέψει ο ρυθμός και η μουσική που τόσο πολύ αγαπούν.
Το βιβλίο του Μίλτου Πιστώφ είναι ένα γλυκό ταξίδι σε έναν άλλο πολιτισμό και ταυτόχρονα ένα ταξίδι αυτογνωσίας και δύναμης. Η εικονογράφηση του Γιάννη Σκουλούδη δένει μοναδικά με το κείμενο και μαγεύει τον αναγνώστη με τα ζωντανά χρώματα και τις χαριτωμένες φιγούρες των ανθρώπων και των ζώων.
Η ανάγνωση του βιβλίου ήταν ένας υπέροχος τρόπος να μεταφερθούμε στο κλίμα της Αφρικής, να μιλήσουμε για την καθημερινή ζωή και τις συνήθειες των κατοίκων της, αλλά και για το ρόλο της μουσικής στη ζωή τους και στη δική μας. Ψάξαμε το ρυθμό και στις δικές μας μικρές δραστηριότητες, σε όσα κάνουμε μηχανικά κάθε μέρα χωρίς να το σκεφτόμαστε πολύ και είδαμε οτι δεν διαφέρουμε και τόσο από τους κατοίκους του Αμπαγιόμι.
Ο Μίλτος Πιστώφ, ως δάσκαλος μουσικής, έχει ετοιμάσει επίσης ένα πολύ πλούσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ. Περιέχει πολλές κιναισθητικές δραστηριότητες που αρέσουν πάντα στα παιδιά και μπορούν να γίνουν εύκολα στην τάξη.
Εμείς επιλέξαμε ένα άλλο παιχνίδι για να ανακαλύψουμε τη γοητεία του ρυθμού. Πρόκειται για το διάσημο “Cup Song”, ένα τραγούδι που συνοδεύεται από τις αντίστοιχες κινήσεις με ποτηράκια. Υπάρχουν αμέτρητες εκδοχές του στο διαδίκτυο, σας βάζω κάποιες από αυτές παρακάτω, καθώς επίσης και ένα tutorial για όσους θέλετε να το μάθετε.
Μία άλλη δραστηριότητα που κάναμε στην τάξη με αφορμή το βιβλίο και τη συγκεκριμένη ενότητα της Γεωγραφίας ήταν η κατασκευή αφρικάνικων μασκών. Χρησιμοποίησα τα δωρεάν εκτυπώσιμα που βρήκα εδώ, τα παιδιά χρωμάτισαν τις μάσκες τους και στη συνέχεια τις κολλήσαμε σε χοντρό χαρτόνι και ανοίξαμε τρύπες για τα μάτια. Μας άρεσαν πολύ!
Ελπίζω να σας άρεσαν οι ιδέες που μοιράστηκα σήμερα μαζί σας. Τα λέμε σύντομα!