Κατα καιρούς έχω αφιερώσει διάφορες αναρτήσεις με δραστηριότητες δημιουργικής γραφής. Αυτό μάλλον προδίδει το πόσο πολύ μου αρέσουν! Όπως έχω ξαναπεί άλλωστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι να “ξεκλειδώσουμε” ένα παιδί -και όχι μόνο- ώστε να αρχίσει να γράφει, αρκεί να έχουμε όρεξη και φαντασία.
Σήμερα θα σας προτείνω μια τέτοια δραστηριότητα, την οποία γνώρισα για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια, όταν ακόμα έκανα την πρακτική μου στο Παιδαγωγικό. Την ονόμασα “Τα ζάρια των ιστοριών“.

Πρόκειται για ζάρια με εικόνες αντί για αριθμούς. Εικόνες με τις οποίες τα παιδιά καλούνται να φτιάξουν μια ιστορία. Τίποτε το φανταχτερό αλλά τόσο μα τόσο διασκεδαστικό! Ο πρώτος “παίχτης” ρίχνει το ζάρι και καλείται να φτιάξει την αρχή της ιστορίας με την εικόνα που του έτυχε. Ο δεύτερος παίχτης ακολουθεί. Αυτός πρέπει να συμπληρώσει την ιστορία με βάση την εικόνα που έδειξε το ζάρι. Πρέπει να ενσωματώσει αυτό που θα πει στην ιστορία του προηγούμενου. Έτσι, ο καθένας συμβάλλει με το δικό του κομμάτι και δημιουργείται μία ιστορία από όλη την ομάδα. Κι επειδή ο κάθε παίχτης πρέπει να προσέχει τι είπαν οι προηγούμενοι, ώστε να συνεχίσει την ιστορία τους, όλα τα παιδιά παίζουν το παιχνίδι με μεγάλη αφοσίωση.
Εμείς το παίξαμε τότε με μαθητές Γ’ Δημοτικού και το αποτέλεσμα ήταν πολύ πολύ ωραίο. Μάλιστα, δεν είχαμε μείνει μόνο στην αφήγηση της ιστορίας, αλλά κάθε παιδί ζωγράφισε σε μια κόλλα Α4 το δικό του κομμάτι. Στο τέλος κρεμάσαμε τις ζωγραφιές στην τάξη και όλοι μπορούσαν να καμαρώσουν την ιστορία που έφτιαξαν όλοι μαζί.

Κάνοντας μια αναζήτηση στο εμπόριο μπορείτε να βρείτε έτοιμα ζάρια ιστοριών. Κυκλοφορεί μάλιστα κι ένα παρόμοιο επιτραπέζιο. Ωστόσο, είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να φτιάξετε εύκολα και μόνοι σας ή ακόμα καλύτερα μαζί με τα παιδιά. Προσωπικά, είμαι της άποψης οτι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’το να αφήνουμε τα ίδια τα παιδιά να φτιάξουν κάτι κι όχι να τους το δίνουμε έτοιμο εμείς. Σημασία δεν έχει να είναι άψογο αισθητικά, αλλά να εμπλακούν τα ίδια στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Ελπίζω να σας αρέσει η σημερινή πρόταση! Τα λέμε σύντομα,
Αθηνά