Έχω εκφραστεί πολλές φορές δημοσίως για την εκπληκτική δουλειά που κάνουν τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι, ανεβάζοντας διαρκώς τον πήχη των βιβλίων που επιλέγουν να εκδόσουν. Δεν είναι μόνο η ποιότητα των βιβλίων που έχει αλλάξει, αλλά και το γεγονός οτι δίνουν ευκαιρίες σε βιβλία με “δύσκολη” θεματολογία, παίρνοντας ενδεχομένως και κάποια ρίσκα.
Όσοι με διαβάζετε πολύ καιρό, ξέρετε οτι πιστεύω πως η λογοτεχνία είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια εκπαιδευτικών και γονέων. Όχι μόνο γιατί βοηθά το παιδί να αποκτήσει γνώσεις για τον κόσμο γύρω του, να αναπτύξει τη φαντασία του και να διαμορφώσει αισθητικά και ηθικά κριτήρια, αλλά και γιατί του επιτρέπει να καλλιεργήσει κοινωνικές δεξιότητες, να προβληματιστεί, να βρει λύσεις, να ευαισθητοποιηθεί πάνω σε ζητήματα της καθημερινής ζωής. Ταυτόχρονα, ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική αφορμή για να επεξεργαστούμε θέμα δύσκολα, που απαιτούν μια ιδιαίτερη προσοχή στο χειρισμό τους, όπως είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή το διαζύγιο. Ειδικά όταν το παιδί που βιώνει μια τέτοια κατάσταση δυσκολεύεται να εκφραστεί και να εξωτερικεύσει τα όσα νιώθει, μπορούμε μέσα από την ιστορία ενός ήρωα να το βοηθήσουμε να εντοπίσει τους φόβους του και να ξεκαθαρίσει μέσα του μια κατάσταση που πιθανώς του δημιουργεί σύγχυση.
Τον τελευταίο καιρό ψάχνω πολύ για τέτοια βιβλία. Ειδικά για το θέμα του διαζυγίου, που με ενδιέφερε για μια εργασία του μεταπτυχιακού μου, δεν έβρισκα πολλά βιβλία που να απευθύνονται σε μικρότερες ηλικίες. Τα περισσότερα από όσα έβρισκα ήταν κατάλληλα για εφήβους. Το κενό αυτό ήρθε, κατα τη γνώμη μου, να κλείσει ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο των Εκδόσεων Διόπτρα που κυκλοφόρησε πρόσφατα και που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Δεν είναι άλλο από το “Και η αγάπη… σε ποιο σπίτι μένει;” της Φρόσως Φωτεινάκη.
Η κ. Φωτεινάκη, ως Συμβουλευτική Ψυχολόγος – Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια που έχει ασχοληθεί επισταμένα με ζητήματα γονεϊκότητας, προσεγγίζει το θέμα με ιδιαίτερη ευαισθησία μιλώντας στις καρδιές μικρών και μεγάλων. Μέσα από την ιστορία του Ιορδάνη και της Νεφέλης, περνά το πιο σημαντικό μήνυμα που πρέπει κανείς να θυμάται: οτι ακόμα κι αν οι γονείς αποφασίσουν να χωρίσουν, η αγάπη τους προς τα παιδιά τους θα μείνει για πάντα ακλόνητη.
Αυτό που μου άρεσε πολύ στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι οτι η συγγραφέας του δεν αγγίζει καθόλου τη σχέση των γονέων, που ομολογουμένως μπορεί να διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια και ίσως κάποιες φορές να μην είναι τόσο ιδανική. Αντιθέτως, στέκεται στο σεβασμό που πρέπει να υπάρχει μεταξύ τους, ώστε να μπορέσει και το παιδί να αποδεχθεί σιγά-σιγά τη νέα κατάσταση λαμβάνοντας τη συναισθηματική στήριξη που τόσο πολύ έχει ανάγκη.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην εικονογράφηση της Little Miss Grumpy, της οποίας το ταλέντο πάντα με μαγεύει. Πιστεύω πως δεν θα μπορούσε να βρεθεί πιο ιδανική καλλιτέχνης για να συμπληρώσει το κείμενο αυτού του βιβλίου.
Τέλος, αξίζει να σας δώσω και το λινκ προς το δωρεάν εκπαιδευτικό υλικό που συνοδεύει το “Και η αγαπη… σε ποιο σπίτι μένει;“. Περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε με τα παιδιά, προσεγγίζοντας το θεσμό της οικογένειας και συζητώντας για τις διαφορετικές μορφές οικογενειών που υπάρχουν. Θα βρείτε, επίσης, κι έναν τροχό συναισθημάτων και ιδέες για παιχνίδια συναισθηματικής αγωγής, που τόσο απαραίτητη είναι τη σημερινή εποχή.
Εύχομαι να σας άρεσε η σημερινή βιβλιο-παρουσίαση και θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας.
ΥΓ. Αν σας ενδιαφέρει το θέμα της οικογένειας, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ είναι το βιβλίο της Κατρίνα Τσάνταλη “Οικογένεια είναι…” το οποίο παρουσίασα αναλυτικά ΕΔΩ.