Ο Δεκέμβρης είναι πια εδώ και μπαίνουμε σιγά-σιγά σε ρυθμούς Χριστουγέννων! Πολλές τάξεις γέμισαν και φέτος με ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης και τα παιδιά περιμένουν κάθε μέρα τις εκπλήξεις που κρύβουν με μεγάλη ανυπομονησία! Μέσα στο κλίμα αυτό, πριν από κάποιες μέρες κουβεντιάζαμε με την αγαπημένη μου συνάδελφο, Μαίρη, για το ημερολόγιο που σχεδίαζε να ετοιμάσει φέτος. Λέγαμε, λοιπόν, πόσο “χορτασμένα” είναι πολλά παιδιά στις μέρες μας και πόσο ωραίο θα ήταν αν το φετινό ημερολόγιο δεν αφορούσε δώρα που θα έπαιρναν, αλλά που θα… έδιναν! Μικρές καθημερινές πράξεις καλοσύνης, δηλαδή, και φυσικά αφορμή για αναστοχασμό και εποικοδομητικές συζητήσεις μέσα στην τάξη.
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα να αξιοποιήσουμε το λατρεμένο μου παιδικό βιβλίο του Reynolds, “Το μικρότερο χριστουγεννιάτικο δώρο“, για να μιλήσουμε στα παιδιά για την ευγνωμοσύνη και τα -φαινομενικά- μικρά δώρα που συχνά θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας, τα οποία όμως στην πραγματικότητα είναι δώρα τεράστια και πολύ πολύ σπουδαία!
Σχεδιάσαμε παρέα μια σειρά από δράσεις που θα συνόδευαν την ανάγνωση του βιβλίου, που τελικά σηματοδότησε και την αρχή της εορταστικής περιόδου στην τάξη και θέλησα να τις μοιραστώ και μαζί σας σε περίπτωση που αρέσουν σε κάποιον/α και θέλει να τις αξιοποιήσει.
Αλλά πρώτα, ας πούμε δυο λόγια για αυτό το ειλικρινά υπέροχο βιβλίο, που αν δεν το γνωρίζετε ήδη, σας το προτείνω με κλειστά μάτια! “Το μικρότερο χριστουγεννιάτικο δώρο” σας το είχα παρουσιάσει και πέρυσι ΕΔΩ και είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα του Reynolds. Όπως κάθε τι που έχει γράψει, διακρίνεται από πρωτοτυπία, σύντομο αλλά πολύ εύστοχο κείμενο, γεμάτο σημαντικά μηνύματα και μια εικονογράφηση αληθινά ευφυή και πανέμορφη!
Ήρωας του βιβλίου είναι ο μικρός Ρόλαντ, που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα. Όταν έρχεται η πολυπόθητη μέρα, ο Ρόλαντ τρέχει στο στολισμένο έλατο να δει τι δώρο τον περιμένει. Αυτό όμως που αντικρίζουν τα μάτια του τον κάνει να παγώσει: Για τούτο το μικροσκοπικό πακετάκι περίμενε όλη τη χρονιά; Μα αυτό είναι το μικρότερο δώρο που έχει δει ποτέ του! Τότε, θυμωμένος και λιγάκι απογοητευμένος, κλείνει τα μάτια και εύχεται να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο δώρο. Η ευχή του πραγματοποιείται, το δώρο μεγαλώνει, αλλά ο Ρόλαντ δεν ικανοποιείται. Συνεχίζει να εύχεται το δώρο του να μεγαλώσει, μα τίποτε δεν τον ευχαριστεί, ώσπου αποφασίζει να αναζητήσει ένα τεράστιο δώρο στο διάστημα. Φτάνοντας εκεί, αρχίζει να νιώθει μόνος. Κοιτάζει με το τηλεσκόπιό του τη Γη, που δεν είναι πια παρα μια μικροσκοπική κουκίδα που όλο και απομακρύνεται. Τότε, καταλαβαίνει οτι αυτή η τοσοδούλικη κουκιδίτσα, εκεί που βρίσκεται η οικογένειά του και όλα όσα αγαπά, είναι γι’ αυτόν το μεγαλύτερο δώρο! Κι επιστρέφει ανακουφισμένος και χαρούμενος πίσω στο σπίτι του.
Μια έξυπνη χριστουγεννιάτικη ιστορία, που μας θυμίζει ότι ένα μικροσκοπικό δωράκι μπορεί ταυτόχρονα να είναι πολύ μεγάλο… Και φυσικά ότι το καλύτερο δώρο είναι συχνά κάτι που ήδη έχουμε!
Και τώρα, λίγα λόγια για τις δράσεις μας…
Δομήσαμε τις δραστηριότητες σε δύο φάσεις, τη φάση πριν την ανάγνωση του βιβλίου και τη φάση που ακολούθησε. Στο πρώτο στάδιο, δώσαμε στα παιδιά το παρακάτω φύλλο εργασίας, ζητώντας από το καθένα να σκεφτεί το καλύτερο δώρο που του έχουν κάνει ποτέ, το δώρο που θα ζητήσει φέτος από τον Άγιο Βασίλη, αλλά και το ωραιότερο δώρο που θα έκανε σε κάποιον που αγαπά πολύ.
Επειδή απευθυνόμαστε σε μαθητές και μαθήτριες της Α’ Δημοτικού, τους δώσαμε την επιλογή να γράψουν ή να ζωγραφίσουν, ανάλογα με την ετοιμότητα και την επιθυμία φυσικά του καθενός και καθεμιάς.
Στη συνέχεια, ακολούθησε η ανάγνωση του βιβλίου, που τα παιδιά απόλαυσαν ιδιαιτέρως και μου έδωσε κι εμένα πολύ μεγάλη χαρά! Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, σταματούσαμε για να σχολιάσουμε τις εικόνες, το πώς ένιωθε ο Ρόλαντ κλπ.
Μετά την ανάγνωση, κάναμε μια μικρή κουβέντα για την ιστορία που διαβάσαμε και αναρωτηθήκαμε τι δώρο θα ζητούσε άραγε ο Ρόλαντ την επόμενη χρονιά, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια…. Σκεφτήκαμε αν τελικά το μέγεθος ενός δώρου είναι αυτό που έχει σημασία και μιλήσαμε για όλα εκείνα τα δώρα που έχουμε καθημερινά στη ζωή μας, αλλά πολλές φορές δεν τα εκτιμάμε και τα θεωρούμε δεδομένα, όπως είναι η οικογένεια, ένα ζεστό σπίτι, το φαγητό, το νερό, η ειρήνη, η ελευθερία, η υγεία…
Έπειτα, παίξαμε το παιχνίδι της ευγνωμοσύνης! Χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο ζάρι από αφρολέξ και καθισμένοι σε κύκλο, ο καθένας με τη σειρά απαντούσε στην ερώτηση που του τύχαινε.
Και για το τέλος, μπήκαμε σε μια διαδικασία αναστοχασμού και κάθε παιδί κλήθηκε να γράψει (ή να ζωγραφίσει) ποια είναι τελικά τα δικά του “μικρότερα” χριστουγεννιάτικα δώρα.
Αφού έγραψαν στο χαρτί, το κολλήσαμε σε κόκκινο χαρτονάκι μεγέθους Α4. Κόψαμε, επίσης, μία εικόνα με χριστουγεννιάτικα δώρα, για να στολίσουμε τα κείμενά μας.
Ήταν μια πολύ όμορφη δράση, γεμάτη ουσία αλλά και συγκίνηση! Αν επιθυμείτε να την πραγματοποιήσετε κι εσείς, μπορείτε να κατεβάσετε (δωρεάν φυσικά) το αρχείο πατώντας το παρακάτω λινκ.
Ελπίζω να σας αρέσει!
Αθηνά
ΥΓ. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στη συνάδελφο Μαίρη Σουκαλοπούλου, με την οποία συνεργαστήκαμε για την υλοποίηση της συγκεκριμένης δράσης. Μαίρη, σ’ ευχαριστώ για δεκάδες λόγους, μα κυρίως για το οτι έχεις μια τάξη ανοιχτή, κυριολεκτικά και μεταφορικά!