Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού. Έτσι, αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία και να οργανώσουμε κάποιες δράσεις για να προσεγγίσουμε με τα πρωτάκια μας αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα.
Αφόρμηση μας έδωσε -τι άλλο;- ένα παιδικό βιβλίο! Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει μια πληθώρα τίτλων για τον Σχολικό Εκφοβισμό με επιλογές για κάθε ηλικία. Αυτό που διαλέξαμε, όμως, ήταν ένα βιβλίο που, κατα τη γνώμη μου, προσεγγίζει ιδανικά το θέμα ακόμη και για μικρότερα παιδιά, παρομοιάζοντας τους θύτες με ένα ζωάκι ήδη γνωστό στα περισσότερα: τον λύκο. Μιλώ φυσικά για το “Η μέρα που έγινα κι εγώ “λύκος“” της Amelie Javaux, που κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Δεσύλλας, σε απόδοση του Αντώνη Παπαθεοδούλου.
Στο βιβλίο αυτό συναντάμε τη μικρή Σάρλοτ, που στο σχολείο της κάθε μέρα έρχεται αντιμέτωπη με έναν κακό λύκο και την αγέλη του! Είναι η Άγκνες, ένα κορίτσι που της κάνει τη ζωή δύσκολη, κοροϊδεύοντάς την με κάθε ευκαιρία. Η Σάρλοτ, μέσα στη στεναχώρια και τη μεγάλη της επιθυμία να κάνει φίλους, αποφασίζει να βρει μια λύση. Το πρώτο που της έρχεται, λοιπόν, στο μυαλό είναι να δοκιμάσει να γίνει κι εκείνη “λύκος”, μιμούμενη την Άγκνες και την παρέα της. Θα είναι όμως αυτό η λύση που έψαχνε;
Μια ιστορία πολύ καλογραμμένη, που συνοδεύεται από την εξαιρετική και πανέξυπνη εικονογράφηση της Annick Masson. Εμείς τη διαβάσαμε συζητώντας ταυτόχρονα για την πλοκή και τα συναισθήματα των ηρώων και προσπαθώντας να μπούμε και στη δική τους θέση. Μας βοήθησε πολύ και το παρακάτω βίντεο που βρήκαμε στο YouTube, καθώς προβάλαμε τις εικόνες στον προτζέκτορα για να είναι καλύτερα ορατές σε ολόκληρη την τάξη.
Αφού ολοκληρώσαμε την ανάγνωση, συζητήσαμε για το τι σημαίνει σχολικός εκφοβισμός και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του. Τα συνοψίσαμε σε τέσσερα αφισάκια, που κολλήσαμε στις τάξεις μας για να μην τα ξεχνάμε και αναφέραμε παραδείγματα.
Κι έπειτα, ήρθε η ώρα για παιχνίδι! Αρχικά, τα παιδιά των 2 τμημάτων της Α’ τάξης χωρίστηκαν σε ομάδες και μπροστά τους τοποθετήσαμε δύο στεφάνια. Πίσω από κάθε στεφάνι καθόταν μία δασκάλα, που κρατούσε αντίστοιχα την καρτέλα “Είναι εκφοβισμός” και “ΔΕΝ είναι εκφοβισμός”. Σε κάθε ομάδα διαβάζαμε ένα μικρό “σενάριο”, μια πολύ σύντομη ιστορία από στιγμές της σχολικής ζωής, και τα μέλη της έπρεπε να αποφασίσουν αν θα μπουν στο ένα στεφάνι ή στο άλλο, με κριτήριο τα χαρακτηριστικά του εκφοβισμού που είχαμε συζητήσει. Τα παιδιά έπρεπε να αιτιολογήσουν τη μία ή την άλλη επιλογή και η αλήθεια είναι πως τα πήγαν πολύ καλά!
Η μέρα έκλεισε με δύο φύλλα εργασίας. Στο πρώτο, τα παιδιά κλήθηκαν να γράψουν ή να ζωγραφίσουν ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού. Στο άλλο, κατασκεύασαν ένα βιβλιαράκι για το τι μπορεί κανείς να κάνει αν πέσει θύμα εκφοβισμού (ή δει κάποιο άλλο άτομο να εκφοβίζεται), ζωγραφίζοντας στη λευκή σελίδα αυτό που περιγράφει η πρόταση/λύση.
Για το τέλος, τον διάδρομο έξω από τις τάξεις μας στόλισε και μια αφίσα, εμπευσμένη από την ιστορία.
Οφείλω να ευχαριστήσω και τις δύο μου συναδέλφισσες της Α’ Τάξης, Γιώτα Μοναστηρίδου και Μαίρη Σουκαλοπούλου για άλλη μία όμορφη συνεργασία και εύχομαι να σας δώσαμε έμπνευση και ιδέες για αυτή την τόσο σημαντική ημέρα.
Παρακάτω μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το υλικό που έφτιαξα για να το αξιοποιήσετε και στη δική σας τάξη.
Τα λέμε σύντομα,
Αθηνά